David Grimes

David swoją przeszłość widzi, jak przez mgłę, i raczej jako zbiór fotografii aniżeli prawdziwych wspomnień. Pamięta wspólne zdjęcia z rodzicami, gdy był małym chłopcem. Dzieciństwo miał raczej radosne. Na wielu zdjęciach widać, jak razem z rodzicami się bawią, śmieją, podróżują. Budowali zamki z krzeseł, poduszek i kocy, w którym władcą był albo Dave, albo jego ojciec.
Pan Grimes był stolarzem z zawodu, bardzo dobrze znał się na drewnie, to on wystrugał synowi pierwszy miecz. Miał swój zakład stolarski, którego przyszłość okazała się problematyczna. Marzeniem pana Grimesa było bowiem, aby biznes przejął po nim David, co nie korelowało z marzeniami chłopaka. Ten chciał być gwiazdą rocka, wyczyniając cuda na gitarze. Wszystko się rozwiązało, gdy Dave miał lat piętnaście. Wówczas na zdjęciach pojawia się już tylko on i jego matka, poza ojcem znika z nich również zakład stolarski Grimesów. Z tego, co David pamięta, ojciec zginął w wypadku samochodowym. Była to nagła śmierć i nagła zmiana w życiu rodziny.
Mimo niewielu lat David Grimes stał się głową rodziny. Musiał odnaleźć równowagę między pomocą w domu a chęcią zabawy z rówieśnikami. Bo przecież był nastolatkiem i chciał się buntować, jak inni. Spróbował alkoholu, spróbował smaku dziewczęcych ust, jednocześnie nie sprawiając problemów w domu. Pani Grimes po śmierci męża była nieco zagubiona, pracowała jako nauczycielka w pobliskiej podstawówce, a gdy okazało się, że z pieniędzmi się nie przelewa, zaczęła również dawać korepetycje i robić za opiekunkę dla dzieci. David jej pomagał, nie był prymusem w szkole, ale dobrze sobie radził z przedmiotami ścisłymi. Z czasem pani Grimes zaczęła czuć się coraz słabiej. W newralgicznych momentach to David zajmował się dziećmi, które wzięła pod opiekę. Rodzice wzbudzili w nim dziecięcą wyobraźnię, która nigdy nie zniknęła. Organizował więc dzieciom czas w ogrodzie rodzinnego domu w przeróżnych formach. Zachowywał się trochę, jak lider-drużynowy swojej drużyny harcerskiej. Były zawody, zagadki, gry, zabawy. Często siadali w kręgu i obradowali wokół wyimaginowanego okrągłego stołu. Miał niesamowity kontakt z dziećmi. Taka sielanka trwała do pewnego momentu.
Okazało się, że pani Grimes choruje na raka. Szybko po tym zniknęła ze zdjęć rodziny. Został na nich sam David. Zniknął też rodzinny dom. Częściej pojawiał się ze znajomymi w barach, na dyskotekach. Nic dziwnego, śmierć matki była tragedią, a jednocześnie inspiracją na przyszłość. Gdy przyszło do wyboru kierunku studiów, Dave bez wahania wybrał medycynę, chcąc odnaleźć lek na raka. Umożliwił mu to polisa. Okazało się bowiem, że rodzice zbierali pieniądze na przyszłość syna. Trochę ich nazbierali, lecz Grimes nie mógł wydać wszystkich, źle by się z tym czuł. Korzystał z tylu, ile potrzebował, resztę odkładając na czarną godzinę. Studia pozwoliły mu zapomnieć o przykrej przeszłości, chłopak miał poczucie, że robi w końcu coś, co rzeczywiście lubi. Był też wolny! Jak już wspominałem, nigdy nie był prymusem w szkole, ale dobrze sobie radził z przedmiotami ścisłymi, stąd również na medycynie jakoś mu szło. Miał dzięki temu dużo czasu na imprezowanie, flirtowanie i zapominanie.
Jako lekarz też się sprawdzał, szczególnie, gdy przychodziły do niego dzieci. Bez wątpienia można powiedzieć o nim, że czuł powołanie do swojego zawodu. Jako kontaktowy człowiek i bardzo sympatyczny, wzbudzał w pacjentach zaufanie i nawet, jeśli nie mógł im natychmiast pomóc, często wychodzili z uśmiechem z jego gabinetu. Nie miał już powodu by się smucić, życie mu się poukładało, a bardzo lubił się śmiać, więc czemu by się po prostu nie śmiać! I tak trwa to do dziś. A może raczej... od dziś.

♦ od dziecka lubił słuchać historii o walecznych rycerzach,  niemal na każdy bal karnawałowy był przebrany za kolejnego bohatera i czuł się wtedy, jak ryba w wodzie, miał nawet drewniany miecz, który nazywał Excaliburem (wciąż trzyma go w szafie)
♦ w młodości trenował szermierkę, był w tym naprawdę dobry, generalnie dużo interesował się bronią białą
♦ od jakiegoś czasu śni mu się kobieta z dzieckiem na rękach, nie widzi jednak jej twarzy, sny te są spokojne, wywołują na twarzy śniącego uśmiech
♦ bardzo podobają mu się okrągłe stoły, mają w sobie to coś XD

Wiedział o swoim pochodzeniu, lecz nigdy nie był chętny do objęcia tronu. Był do tego zmuszony po nagłej śmierci ówczesnego króla Brytanii. Świadomy swojego nieprzygotowania do walki o koronę, poprosił o pomoc maga Merlina, o którym opowiadał mu niegdyś ojciec.