Lindsey Valyirs

Lanville w zasadzie nie przyniosło Anastazji niczego dobrego. Przepraszam... Lindsey. Tak. Lindsey. Dziewczyna urodziła się jako pierworodne dziecię państwa Valyirs. Cztery lata później na świat przyszła jej siostrzyczka Penny. Lindsey początkowo cieszyła się, że ma siostrę, nawet jeśli była między nimi taka różnica wieku. Jednakże wraz z biegiem lat, jak się przynajmniej wydawało, Lindsey coraz bardziej nie lubiła siostry. Niemal na każdym kroku z nią rywalizowała, o wszystko, o miłość rodziców, o zabawki, nawet o przestrzeń. Na nic były pogadanki, że powinna przestać z tą zazdrością, bo przecież Penny jest młodsza. Sęk w tym, że Lindsey nie chciała przestać. Miała dość pięknej i perfekcyjnej Penny, która była taką idealną córeczką, podczas gdy ona, Lindsey, cały czas sprawiała tylko problemy. A to nie była prawda! Może i czasem podkradała zabawki Penny, może i kilka razy próbowała ją zepchnąć ze schodów, gdy były małe, może i zawsze, gdy była jej kolej na zmywanie, oszukiwała i wmawiała to Penny, ale to w domu. No dobrze, czasem jakaś jej koleżanka czy kolega oberwali z pięści, ale to tylko dlatego, że śmiali się z jej krzywego uśmiechu, wytykali palcami czy podśpiewywali pod nosem, gdy powiedziała coś nie na miejscu. Za to wcale nie uczyła się tak kompletnie źle. Wręcz przeciwnie miała dobre stopnie np. z chemii. Gdy podrosła nieco zaczęła swoją siostrę traktować na równi i naprawdę miały całkiem dobry okres w swoim życiu, ale wtedy Lindsey zyskała najlepszą przyjaciółkę. Dziewczyna ta była najbardziej zadufaną w sobie egoistką i materialistką jaką świat widział, była wredna, opryskliwa, ale potrafiła postawić na swoim. Osoba taka jak Lindsey, zafascynowana kontaktami i dostępami do różnych środków koleżanki, stała się jej szybko przydatna. I to właśnie ta przyjaciółka sprawiła, że Lindsey ponownie zaczęła nienawidzić swojej siostry, jak i zresztą całej rodziny.
Później też coś poszło nie tak, to pewnie ten wrodzony pech, w każdym razie Lindsey nie dostała się na wymarzone studia. Zazdrościła bardzo Penny, gdy ta kilka lat później dostała się na studia. I tak bardzo nią gardziła, gdy zrezygnowała i została przedszkolanką. Biedna Lindsey, choć marzyła o tym, by zostać farmaceutką, skończyła jako recepcjonistka w hotelu na Pelican Bay. Z czasem przyzwyczaiła się do swojej pracy choć nie było to spełnienie jej pragnień. 

& uwielbia zapach świeżego pieczywa.
& nie cierpi ptaszków ani myszek, w sumie to kotów też nie! Umówmy się, że nie przepada za żadnymi zwierzętami.
& zawsze wydawało jej się, że ma dwie siostry, a nie jedną, ale po dłuższym zastanowieniu, Lindsey stwierdza, że kto by z dwoma wytrzymał.
& często śni o sali balowej.
& potrafi grać na flecie poprzecznym.
& nosi specjalne wkładki do butów, gdyż wydaje jej się, że żadne buty nie są wystarczająco wygodne - zawsze uwiera ją pięta. 

Gdy Kopciuszek raz na zawsze opuścił rodzinny dom, zła macocha zaczęła napierać na swoje córki. Uważała je za nieudaczniczki, które nie potrafiły sobie owinąć księcia wokół palca. Nie omieszkała przy tym napomknąć, że jeśli nie zdobędą sobie bogatych mężów to będą żyć na ulicy. Siostry przez dłuższy okres czasu próbowały się przebić na wszelakich balach, jednak bezskutecznie. Pewnego dnia, Anastazja poznała młodzienca o wielkim sercu, był dobroduszny, uśmiechnięty i bardzo miły. Dzięki niemu Anastazja zaczęła się po raz pierwszy w życiu uśmiechać. Ale... Był piekarzem. Dlatego jej matka zabroniła córce się z nim spotykać. A Kopciuszek nie przybył jej na pomoc. Być może nie zdążył. Matka oskarżyła biednego piekarza o kradzież i wtedy młodzieniec został aresztowany a jego piekarnia upadła. To rozjuszyło Anastazję do tego stopnia, że opuściła swój dom. Przez spory kawałek czasu wędrowała. Nie tylko po Królewstwach Fairylandu, ale również pobliskich krainach. Wreszcie spotkała kogoś, kogo usilnie od dłuższego czasu starała się spotkać. Królową, która nie tylko parała się czarną magią, ale również była skłonna nauczyć paru rzeczy Anastazję. Dziewczyna dość szybko chłonęła tajniki wiedzy, przy okazji zyskując zaufanie Królowej. Przez jakiś okres czasu Anastazja usłusznie spełnia każde jej życzenie, każdy rozkaz, ale nadszedł czas, gdy Królowa odprawiła dziewczynę, pozwalając jej załatwić swoje sprawy. A tą sprawą było odwiedzenie matki.
Anastazja, gdy tylko przekroczyła próg miejsca, które niegdyś zwała domem, odkryła, że i również jej siostra dawno już tutaj nie mieszkała. Odnalazła matkę w salonie i zanim ta zdążyła cokolwiek powiedzieć, Anastazja zamieniła ją w mysz. I wydawało się, że w tym miejscu dziewczyna zdoła odnaleźć swoje szczęśliwe zakończenie, zwłaszcza, że młodzieniec, którego niegdyś kochała już dawno nie przebywał w więzieniu. Niestety, nie mogła odnaleźć swojej prawdziwej miłości, gdyż piekarz jakby zapadł się pod ziemię.